Gabinet interwencyjnego leczenia bólu i medycyny regeneracyjnej

Kriolezja - (odnerwienie, krioanalgezja, krioneuroablacja, krioneuroliza, selektywne odnerwienie) to fizykalna technika leczenia bólu za pomocą niskich temperatur. Przy pomocy specjalnej sondy mrozimy fragmenty tkanki nerwowej. Dzięki zamrożeniu nerwu uzyskujemy zablokowanie przewodnictwa czuciowych impulsów nerwowych, więc nie czujemy dolegliwości bólowych.
Zasadniczym wskazaniem do kriolezji są przewlekłe dolegliwości bólowe, związane z uciskiem lub stanem zapalnym nerwów obwodowych.

Obejmują one najczęściej:

• zespoły bólowe kręgosłupa (np. dyskopatia, choroba zwyrodnieniowa stawów kręgosłupa i związany z nimi ucisk gałęzi grzbietowych nerwów rdzeniowych),
• ból kończyny górnej (np. neuralgia nerwu nadłopatkowego lub nerwu promieniowego),
• ból kończyny dolnej (np. neuralgia nerwu skórnego bocznego uda, nerwu udowo-goleniowego lub nerwu piszczelowego, ostroga piętowa, nerwiak Mortona),
• ból stawu krzyżowo-biodrowego,
• ból czaszkowo-twarzowy (np. neuralgia gałęzi nerwu trójdzielnego, nerwów potylicznych większego i mniejszego, nerwu potylicznego trzeciego, nerwu językowo-gardłowego, nerwu usznego większego),
• ból klatki piersiowej (neuralgia nerwów międzyżebrowych),
• ból ściany brzucha (np. neuralgia nerwu biodrowo-podbrzusznego, nerwu udowo-płciowego i nerwu biodrowo-pachwinowego),
• ból miednicy i krocza (np. neuralgia nerwu sromowego, nerwów pośladkowych, nerwów zasłonowych),
• ból przy łokciu tenisisty, łokciu golfisty, zespole bolesnego barku i zespole cieśni nadgarstka,
• bóle fantomowe,
• bóle pooperacyjne,
• bóle nowotworowe.

Kriolezję powinni rozpatrzyć pacjenci, którzy nie mogą korzystać z leczenia farmakologicznego lub nie uzyskali po nim bądź po rehabilitacji poprawy lub z wielu powodów nie kwalifikują się do leczenia operacyjnego.
Ze względu na czasowe wyłączenie przewodnictwa nerwowego kriolezja jest stosowana wyłącznie w zakresie unerwienia dróg czuciowych (wyjątek nerw nadłopatkowy).

Przeciwwskazaniami do zabiegu są:

• brak współpracy z pacjentem (konieczny dobry kontakt w czasie stymulacji i mrożenia),
• zaburzenia krzepnięcia,
• zmiany infekcyjne skóry w rejonie planowanej kriolezji,
• brak zgody pacjenta,
• ciąża.

Termolezja - Zabieg o podobnym do kriolezji działaniu przeciwbólowym, tu jednak wykorzystuje się wysoką temperaturę 70–90°C uzyskaną na końcu specjalnej elektrody podłączonej do generatora prądu o bardzo wysokiej częstotliwości (500 kHz) – stąd alternatywna nazwa zabiegu radiofrekwencja (RF). Metodę można zastosować do termicznego uszkodzenia zakończeń nerwowych przewodzących ból poprzez ciągłą RF (ang. continous radiofrequency – CRF), gdzie temperatura osiąga powyżej 70°C lub do neuromodulacji, stosując temperaturę 42°C metodą pulsacyjną (ang. pulsed radiofrequency – PRF) poprzez odpowiednią modulację elektryczną w celu wyłączenia przewlekłego bólu spowodowanego aktualnym lub zastarzałym uszkodzeniem korzeni nerwowych .

Poza chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa, w której bólu nie można skutecznie opanować innymi metodami, wśród wskazań do termolezji wymienić można takie, jak:

• choroby kręgosłupa związane z trudnym do leczenia bólem, np. w przebiegu niektórych przypadków dyskopatii;
• neuralgia nerwu trójdzielnego, klasterowe bóle głowy – są to stany neurologiczne, związane z nieprawidłową aktywacją włókien odpowiedzialnych za przewodzenie bólu;
• przerzuty nowotworowe do kości – często związane są z bardzo silnym, opornym na leczenie bólem.

Termolezję wdraża się również w innych stanach, gdy istnieją uzasadnione przypuszczenie, że okaże się skuteczna.

Przeciwwskazania do termolezji wiążą się z techniką wykonania zabiegu i obejmują między innymi:

• zmiany zapalne skóry (np. ropnie) uniemożliwiające wprowadzenie igły w odpowiednim miejscu,
• ciążę (ze względu na niebezpieczne dla płodu promieniowanie jonizujące),
• ciężkie, niestabilne choroby (np. niewydolność serca),
• niektóre choroby psychiczne,
• wszczepiony stymulator / kardiowerter-defibrylator serca.

Ponadto, z uwagi na małą skuteczność zabiegu lub niewystarczającą ilość dowodów popierających słuszność jego wykonania, zabiegu termolezji nie stosuje się między innymi u osób:

• które nie zareagowały na wcześniejsze próby blokady odpowiednich nerwów,
• z wyraźnym źródłem bólu (np. przepukliną krążka międzykręgowego),
• z udowodnionymi nieprawidłowościami neurologicznymi,
• u których skuteczne okazują się metody nieinwazyjne.

Nadoponowe podanie sterydu - zastrzyki nadtwardówkowe (epiduralne) są metodą nieoperacyjnego leczenia rwy kulszowej, rwy udowej oraz rwy barkowej. Szybko i skutecznie uśmierzają ból. Ich efekty są najlepsze oraz są one najbezpieczniejsze, kiedy ich wykonanie jest monitorowane za pomocą fluoroskopii. Przeciwwskazania do zabiegu są podobne jak w kiolezji i termolezji ale szczegółowo będą omówione w czasie wizyty.

Osocze bogatopłytkowe (PRP) - Stymulowanie własnych komórek do regeneracji jest możliwe dzięki pobraniu naszej własnej krwi. Próżniowo pobierane jest od 1 do 3 probówek. Następnie, w probówce laboratoryjnej, odwirowuje się krew, oddzielając bogatopłytkowe osocze od czerwonych krwinek. Dzięki zastosowaniu odczynnika możliwe jest uzyskanie ponad 90% płytek. PRP podaje się za pomocą iniekcji dostawowej lub okołostawowej (czyli za pomocą zastrzyków), w razie potrzeby pod kontrolą USG. Zabieg przeprowadzany w gabinecie jest szybki i bezpieczny dla pacjenta, ponieważ dzięki zastosowaniu czynników z własnej krwi wykluczona jest u niego reakcja uczuleniowa.

PRP działa poprzez aktywację płytek krwi zawartych w bogatopłytkowym osoczu do produkcji specyficznych czynników wzrostu. Efektem jest pobudzenie procesów regeneracji tkanek, tworzenie nowych naczyń krwionośnych oraz produkcja kolagenu. Dzięki tej metodzie można odtwarzać uszkodzone tkanki i struktury w przypadkach takich, jak: łokieć tenisisty, łokieć golfisty, opóźniony zrost kości, ostrogi piętowe, kolano skoczka, uszkodzenia ścięgien i mięśni, zwyrodnienie ścięgna Achillesa.

Blokady diagnostyczno / lecznicze – jest to procedura polegająca na podanie leku znieczulenia miejscowego w okolice nerwu. Jeśli określone miejsce jest źródłem bólu to powinna nastąpić czasowe ustąpienie dolegliwości. Blokady te wykonujemy w celach diagnostycznych (określenie co jest przyczyną bólu), prognostycznych (np przed zabiegami kriolezji i termolezji) i leczniczo (aby umożliwić przerwanie spirali bólu).

Proloterapia - leczenie polega na wielokrotnym podaniu dextrozy w miejsce zmienione chorobowo. Dextroza (substancja którą podaje się w postaci zastrzyku) jest odmianą glukozy - cukru, który jest wszechobecny w naszym organizmie. W związku z tym, jego podawanie nie wywołuje reakcji alergicznych czy działań niepożądanych. Szczególny sposób podania dextrozy i jej wysokie miejscowe stężenie doprowadzają do stymulacji naprawy uszkodzonych tkanek bezpośrednio przez nasz organizm.

Podczas proloterapii (łącznie 3-5 sesji, każda w odstępie 4 tygodni) podawana dextroza doprowadza do powstania niewielkiego, kontrolowanego stanu zapalnego w miejscu iniekcji. To z kolei doprowadza do ściągnięcia komórek zajmujących się odbudową zniszczonych tkanek. Samo podanie leku następuje przy użyciu bardzo cienkiej igły i poprzedzone jest zastosowaniem znieczulenia miejscowego.

Efekt leczenia widoczny jest po okresie 3-5 tygodni od iniekcji leku.

Akupunktura - jest to metoda terapii rozmaitych schorzeń za pomocą nakłuwania specjalnymi igłami ciała pacjenta. Akupunktura jest metodą dobrze uzupełniającą najczęściej stosowane formy zwalczania bólu. Ten zabieg nie zastąpi innych metod, ale jest uzupełnieniem, które pozwala pomóc wielu pacjentom. szczególnie tym, u których ból jest leczony farmakologicznie - ta metoda pozwala np. na zmniejszenie podawanych dawek leków. Dzięki akupunkturze dochodzi do poprawy przepływu krwi w danym narządzie lub okolicy ciała co powoduje zmniejszenie natężenia odczuwanego bólu. Uwalnianie w czasie zabiegu akupunktury różnych neuroprzekaźników pomaga zmniejszyć stan zapalny będący przyczyną bólu.